Weekje Opaalkust

September – oktober 2023: Wandelen langs bunkers, kraters en uitgestrekte velden –

Dag 1 – Nijlen …
Ik zou mijn verhaal kunnen beginnen met … ”we zijn weer weg” …; en ondanks het fileleed (Antwerpse ring) … zijn we aangekomen. Maar neen hoor, het is een verhaal waar natuur en geschiedenis samenvloeien. Waar de groene weilanden een contrast geven tegen de opaalblauwe zee. En de zee de scheidingslijn is tussen Frankrijk en Engeland. Waarbij eb, het zandstrand heer en meester is tussen de kliffen en de zee, en deze laatste bij vloed het land overmeesterd tot aan de kliffen. Dit is de “Opaalkust“.

Cran d’Escalles
Het daglicht valt in de duisternis en we willen toch nog even genieten van het zicht op zee. We wandelen rustig het pad af tussen de kliffen door. Wat een prachtig uitzicht op de white cliffs van Dover en rotsen van Escalles. Dankzij de straatverlichting aan de horizon kun je zelfs de Engelse dorpjes zien oplichten, alsook Dover. We wandelen nog wat rustig door op het strand, maar bedenken ons toch snel daar de vloed onze spelbreker zou kunnen zijn en we vast geraken tussen zee en rotsen.

Dag 2 – Cap Blanc Nez
Onze wandelschoenen zijn hun eigen al aan het warmlopen terwijl wij rustig wakker worden. Vanuit de camping vertoont het zicht de statige obelisk van de Cap Blanc Nez. Duidelijke bewegwijzerde palen zijn onze gids en een paar treden later staan we op de belvedère. Het uitzicht is adembenemend. De Obelisk op de Cap Blanc-Nez of Dover Patrol herdenkt de Dover Patrol van de Royal Navy tijdens de Eerste Wereldoorlog. De 23 meter hoge vierkante obelisk is opgebouwd uit grote granieten blokken met een piramidevormige top. Tijdens de bezetting in de Tweede Wereldoorlog werd het monument opgeblazen en werd in 1962 weer herbouwd. Verder zien we nog overblijfselen van bunkers en kraters die ons een indruk geven van de historische gebeurtenissen die hier plaatsvonden tijdens WW2. We zetten onze rit verder richting Sangatte.

Sangatte
Het wijdse zandstrand van Sangatte verwelkomt ons vanuit de verte. De ene veerboot na de andere zien we het kanaal oversteken, vergetend dat onder dit water er ook een kanaaltunnel ligt die het vaste land verbind met Engeland. In onze verbeelding zien we al de toeristen op de boot naar ons zwaaien, terwijl ze de haven van Calais verlaten. De enige getuigen van dit dagelijks gebeuren zijn dan ook de bunkers die hier het strand vanop de kliffen bewaken en die evenals bijna 80 jaar geleden, op uitkijk stonden, wachtende op de invasie van de geallieerden. Heden wordt er op deze kuststrook door de nationale gendarmes op het strand gepatrouilleerd. Dagelijks wagen er gelukzoekers hier de oversteek naar Engeland op weg naar een beter leven. Stille getuigen zijn de rubberen bootjes die je op het strand kunt tegenkomen.

We flaneren nog wat rond in het dorp en ik kan het dan ook niet laten om een kijkje te nemen in het dorpskerkje. Tevens plicht roept. Onder het toeziend oog van de sculpturen die de bogen versieren steken we het traditionele kaarsje aan. De bouwstijl van het kerkje bevat neo-romaanse en neogotische elementen. In 1942 werd de toren door de Duitse bezetter iets verhoogd om als uitkijkpost te dienen. In augustus 1944 werden door een Canadese tank een aantal granaten afgevuurd waarbij dit bovendeel beschadigd werd. Na enkele vergeefse reparaties werd het niet meer opgebouwd.

Les Balcon d’Escalles
We zetten onze tocht verder via het wandelpad “ les balcon d’Escalle” De spectaculaire panorama ‘s met zicht op de kust blijven ons verwonderen. Evenals het golvend landschap met zijn vele kleurrijke weilanden en landschappen. Hier en daar komen we nog steeds een verloren bunker tegen die zijn geheimen schuilhoudt. Moe maar voldaan komen we thuis aan waar we ons lekker laten verwennen door een apero.

Dag 3 – Wissant
Een nieuwe dag, een nieuw begin, en één om nieuwe avonturen op te zoeken. Daar ik een semi bunker spotter ben, is het vandaag mijn hoogdag. Maar eerst even naar de kustlijn. Het weer is mij goedgezind, en zo helder als een glas water kan zijn, zo helder zijn de White Clifs of Dover. Mijn dag kan niet meer stuk. We zetten vandaag onze wandeling richting Wissant. Nog maar juist gestart en daar komen we de eerste bunkers al tegen. En trapje lonkt mijn aandacht en ik kan het niet laten om er naar toe te gaan. De kleurrijke graffiti in deze bunker trekt mijn interesse maar snel kom ik tot het besef dat ik ook naar de leegte kijk.

Zoals een bang vogeltje ga ik stap voor stap de rand tegemoet. De adrenaline heeft de hoogtevrees overwonnen en aan de rand aangekomen kom ik oog in oog te staan met de wand van de klif. Iets later dalen we af naar het strand om onze wandeling verder te zetten. Daar vinden we nog mooie pareltjes uit deze zwarte geschiedenis, wachtend op hun aftakeling en of opgezogen te worden door het zand en de duinen en de natuur.

Een groot zandstrand en een lange boulevard maken van dit dorpje in de zomer tot een geliefde bestemming voor vakantiegangers. Niets is te vergelijken met onze Belgische kust en hoge gebouwen. Winkeltjes die de dijken overspoelen met windmolentjes en prullaria. Een strand dat overspoeld wordt met strandbars. Neen hoor. Dit charmant dorpje heeft zijn authenticiteit weten te behouden. Gelegen tussen de Cap Blanc Nez en de Cap gris Nez. De naam Wissant (Wit Zand) verwijst uiteraard naar het Opalen strand en duidt ook nog op een zekere ‘Vlaamse’ oorsprong. ‘s Woensdags is het hier ook dan marktdag en we hebben toch geluk zekers. Tussen de kraampjes door snuisteren we naar hun koopwaar. Het voelt aan alsof we op een marktje zijn in de Provence. Het gemeentehuis alsook het kerkje vormen het decor van de markt. Graag hadden we nog een terrasje willen doen, maar mits we via de strandstrook van plan zijn terug te wandelen, en we ons niet bewust zijn van de getijden, laten we dit maar.

Brede zandstranden, zicht op het oneindige en hemelhoge krijtrotsen. De Twee Kapen (Deux Caps), beschermd als “Grand Site National”, is een locatie van nationaal belang voor zijn bijzondere maar kwetsbare landschap. We wandelen terug langs de groenblauwe zee en genieten van het geruis van de witte golven die uitvloeien op het strand. Vinden duizenden schelpen en andere dode zeewezens achtergelaten door de stroming op het Goudse zand. Je heel klein voelen naast de metershoge witte kliffen, die een dramatische overgang vormen naar het strand en de zee. Waar je in de kliffen fossielen terug kunt vinden van in de oudheid. En de zonsondergang bewonderen over de zee. Met deze herinnering eindigt ons avontuur aan de opaalkust.

Dag 4 – Westouter
Vanmorgen tijdens het ontbijt werden we toch even opgeschrikt door een melding via de Franse radio, dat er op het strand van Sangatte een lichaam was aangespoeld van een gelukzoeker uit Eretria. Het strand waar we een paar dagen geleden op gewandeld hadden. Op zo een moment is de vluchtelingencrisis, niet een ver van mijn bed show, maar pure realiteit. Ondertussen hebben we de Franse kust omgeruild voor het groene heuvelland in Westouter. Daar waar het dorp ingekaderd wordt door het heuvelachtige landschap van de Zwarteberg en de Rodeberg, en deze heer en meester zijn in het panoramische zicht. Verborgen in het groen vind je de kerk, met zijn volledige houten plafond gewelf dat sierlijk is geschilderd. Aan gezellige cafeetjes en lekkere eetadresjes geen tekort. Kortom de Bourgondiër in ons komt naar boven en we sluiten de dag af met een St Bernardus.

Dag 5 – Kemmel
Het weer zit ons niet mee vandaag. De Zwarteberg alsook de Rodeberg zitten verborgen in een wolkenmassa terwijl hier in het dal de regen valt. Tijd misschien om toch even mijn boek te nemen, en mij terug te verdiepen in het verhaal. In de helft van het hoofdstuk beslist de zon om er toch door te komen, en ons ijzeren paarden worden van stal gehaald. Via de fietsroute Loker naderen we Kemmel. De Kemmelberg laten we links liggen en komen we zo het centrum binnen. Een mooi groen middenplein met een prieeltje verwelkomt ons, maar ons oog valt op een grappig mannetje dat er staat. “HET KEMMELS GAPERTJE“. Het is de naam die gegeven wordt door de inwoners van Ieper aan de Kemmelnaars. De folklore vindt zijn verhaal in, een Kemmelnaar die voor het eerst met zijn waren naar de Ieperse markt trok, zou vol verbazing en met open mond de indrukwekkende lakenhallen aangestaard hebben! We wandelen nog wat verder het park in “Domain de Chalet“ dat behoort tot het provinciaal domein de Kemmelberg. Het is onlangs heropend. Graag had ik een kijkje binnen willen nemen in dit mooi gebouw, maar nergens vind ik een duidelijke aanwijzing. Misschien lukt dit een volgende keer. We nuttigen nog een frietje om terug op krachten te komen en fietsen via de fietsroute Gent-Wevelgem terug naar huis.

Dag 6 – Heuvelland
Laatste dagje vakantie, de zon is terug van de party en we willen er nog volop van genieten. Mochten velen onder jullie het niet weten maar Heuvelland heeft naast zijn bekende heuvels ook goede wijnen. Een flyer die ik terugvind tussen de toeristische brochures is mijn gids voor deze wandeling. De wijngaarden van Entre-Deux-Monts liggen versnipperd over Heuvelland om telkens de juiste bodem en ligging te gebruiken. Je belandt van het ene stuk wijnveld in het andere. Ondertussen genieten we ook van de natuur, de uitzichten, de landschappen,… alle troeven van Heuvelland. Op de verschillende informatieborden leer je trouwens telkens heel wat bij over de werking van Entre-Deux-Monts.

Een charmant terrasje trekt onze aandacht en onze tongen voelen droog aan. Een verkwikkend biertje krikt ons terug op en we zetten onze wandeling verder. We passeren onderweg nog de Kosmos. Een statig gebouw met vergane glorie. Daar het een beschermd monument is mag het niet afgebroken worden. Hopelijk zijn er plannen om het terug op te waarderen naar zijn vroegere waarde. Om onze toeristische wandeling af te maken gaan we nog even een wijnproeverij doen. Wat smaken deze druiven toch fris. Moe maar voldaan van een volle week vakantie laten we ons nog onderuit zakken en genieten nog na van de laatste zonnestralen van deze “L’ été Indièn“.

Meer foto’s vind je terug op mijn polarsteps account: https://www.polarsteps.com/BrigitteDExelle/8568487-weekje-opaalkust